طهارت (با وضو و غسل بودن) در نماز، شرط واقعی است. بنابراین، هر وقت متوجّه شویم نماز بدون طهارتِ صحیح انجام گرفته، باید اعاده یا قضا شود؛ امّا در مورد روزه، طهارت از جنابت و حیض شرط ذُکری است و بقای عمدی بر جنابت و حیض مبطل است، و کسی که غسل خود را در واقع باطل انجام داده، ظاهرا وظیفه خود را انجام شده، و مسؤولیت خود را پایان یافته می بیند و بقای عمدی بر جنابت ندارد.